Wyrok TSUE z 03 października 2019 r. w sprawie kredytów frankowych (C-260/18)
W dniu 03 października 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał wyrok w sprawie C-260/18 dotyczący umów kredytowych zawierających klauzule waloryzacyjne (klauzule dotyczące ryzyka wymiany walut) czyli tzw. kredytów frankowych.
Od razu zaznaczyć należy, że wyrok ten powinien odnosić się nie tylko do kredytów w których walutą indeksacji był frank szwajcarski, ale również do innych walut np. euro.
W wyżej wymienionym wyroku TSUE potwierdził linię orzeczniczą wzmacniającą ochronę konsumentów (kredytobiorców) w obrocie prawnym. Argumenty podnoszone przez TSUE powstały na gruncie Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 05 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.
Przytoczyć należy dwa istotne artykuły w/w dyrektywy:
Zgodnie z artykułem 5: „W przypadku umów, w których wszystkie lub niektóre z przedstawianych konsumentowi warunków wyrażone są na piśmie, warunki te muszą zawsze być sporządzone prostym i zrozumiałym językiem. Wszelkie wątpliwości co do treści warunku należy interpretować na korzyść konsumenta. (...)”.
Artykuł 6 ust. 1 stanowi zaś, że (…) nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta, a umowa w pozostałej części będzie nadal obowiązywała strony, jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków.
Z wyroku tego wynikają następujące konkluzje dla tzw. spraw frankowych:
Trybunał odnosząc się do umów kredytowych indeksowanych kursem waluty (np. kredytów frankowych) orzekł, że takie postanowienia w umowach zawieranych z konsumentami stanowią niedozwolone klauzule i nie wiążą konsumenta,
Sądy w Polsce orzekające w sprawach frankowych mogą stwierdzić nieważność całej umowy kredytowej,
Sąd w Polsce orzekający w sprawie frankowej nie może wypełnić luk w umowie (po usunięciu klauzul indeksacyjnych do waluty obcej) innymi postanowieniami np. kursem średnim waluty w NBP oraz że to konsument może decydować czy nieważność umowy jest dla niego korzystna,
Trybunał uznał klauzule indeksacyjne za określające główny przedmiot umowy kredytowej.
Czy zatem wyrok Trybunału będzie miał znaczenie dla orzeczeń dotyczących walutowych umów kredytowych jakie będą zapadały w Polsce?
Wskazuje się, że ani w polskim, ani w unijnym prawie nie ma normy, który stanowiłaby, że orzeczenia TSUE są wiążące dla polskich sądów. Jednakże, z zawartej w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej zasady lojalnej współpracy wynika, że wszystkie organy państwa, w tym sądy, muszą respektować prawo unijne, w tym wyroki TSUE. Powyższe znalazło potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości jest zatem korzystny dla kredytobiorców, stanowi kolejny argument dla frankowiczów, powinien być respektowany przez polskie sądy w sprawach frankowych. Trudno jednak przewidzieć w jakim kierunku podąży orzecznictwo po w/w wyroku TSUE.
Dlatego warto skorzystać z fachowej pomocy Kancelarii Adwokackiej i adwokata zajmującego się dochodzeniem odszkodowań od instytucji finansowych, w tym banków w sprawach frankowiczów.
