Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) o sygnaturze C-347/23 wprowadził istotne zmiany w podejściu do sporów frankowych w kontekście mieszkań przeznaczonych na wynajem (tzw. najem prywatny).
Czy frankowicz wynajmujący prywatnie mieszkanie jest konsumentem?
Czy frankowicz wynajmujący prywatnie mieszkanie jest konsumentem?
Dotychczas wątpliwości budziło, czy frankowicze - właściciele nieruchomości przeznaczonych na ww cele – a nie wyłącznie na użytek własny – mają pełne prawo do pozywania banków i domagania się unieważnienia umowy kredytowej. TSUE wyjaśnił tę kwestię.
Pytanie prejudycjalne zadane TSUE przez polski Sąd brzmiało:
“Czy art. 2 lit. b) i c) dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich 2 należy interpretować w ten sposób, że osobę fizyczną, która zawiera umowę kredytu hipotecznego w celu pozyskania środków na nabycie jednego lokalu, który ma zostać przeznaczony do odpłatnego najmu (buy-to-let), należy uznać za "konsumenta" w rozumieniu tej dyrektywy?”
Najem prywatny nie pozbawia statusu konsumenta
24 października 2024 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał wyrok w sprawie o sygnaturze C-347/23, rozstrzygając istotne kwestie dotyczące statusu konsumenta w kontekście kredytów frankowych. Sprawa dotyczyła małżeństwa zamieszkującego na stałe w Londynie, które w 2008 roku zaciągnęło kredyt we frankach szwajcarskich na zakup mieszkania w Warszawie, przeznaczonego na wynajem. Po całkowitej spłacie kredytu w 2019 roku oraz sprzedaży mieszkania, małżonkowie zdecydowali się pozwać bank, domagając się zwrotu wpłaconych kwot, powołując się na nieuczciwe warunki zawarte w umowie kredytowej.
Kluczowym zagadnieniem, które TSUE miał rozstrzygnąć, była możliwość uznania małżonków za konsumentów (skoro od początku chcieli przeznaczyć zakupione mieszkanie na wynajem).
TSUE ostatecznie przyznał, że osoby prywatne, które kupują mieszkanie na wynajem w celu dodatkowego dochodu, bez prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być uznane za konsumentów. Trybunał podkreślił przy tym, że ostateczna ocena statusu konsumenta leży w gestii sądu krajowego, który powinien uwzględnić wszystkie okoliczności konkretnej sprawy.
Wyrok ten potwierdza, że osoby prywatne, które nabyły nieruchomość finansując go kredytem frankowym, które nie prowadziły działalności gospodarczej, ale nieruchomość wynajmowały i uzyskiwały z tego tytułu dodatkowe źródło dochodu, nadal mogą korzystać z ochrony konsumenckiej.
Daje to podstawy do skutecznego wnoszenia pozwów przeciwko bankom o ustalenie nieistnienia (stwierdzenia nieważności) umowy kredytowej oraz zwrot wszystkich zapłaconych środków, co może obejmować również tych kredytobiorców, którzy wynajmowali mieszkanie tylko przez część okresu spłaty.
Daje to podstawy do skutecznego wnoszenia pozwów przeciwko bankom o ustalenie nieistnienia (stwierdzenia nieważności) umowy kredytowej oraz zwrot wszystkich zapłaconych środków, co może obejmować również tych kredytobiorców, którzy wynajmowali mieszkanie tylko przez część okresu spłaty.
Wynajmujący mieszkanie mogą pozwać bank
To orzeczenie niesie szczególnie pozytywne wiadomości dla tych frankowiczów, którzy nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej ani nie zajmują się wynajmem zawodowo. Fakt, że mieszkanie było wynajmowane w celach prywatnych, dla wsparcia budżetu domowego, a nie jako zorganizowana forma zarobkowa, wskazuje, że osoby te mogą być traktowane jako konsumenci i mają duże szanse na wygranie sprawy frankowej z bankiem.
